Dat kan best zijn hoor ! Ik ben ook maar een geïnteresseerde liefhebber die nog nooit echt een tabaksfabrikant bezocht heeft en dus ook niet rechtstreeks ingewijd is in de geheimen van de tabaksfabrikant... Mijn beperkte kennis, en mijn al dan niet correcte interpretaties komen voornamelijke voort uit het lezen van allerlei. Uiteraard leidt dit wellicht tot dilettantisme... dus alle informatie en correcties zijn voor mij, en wellicht voor de andere geïnteresseerden welkom.Winslow Collector schreef:Heb de link nog niet doorgenomen (want 47 pagina's), maar de hitte (druk en stoom) die de fabrikant gebruikt, heeft niets met curing te maken.Dime schreef:Daar ben ik nog niet zo zeker van. Gelieve het volgende, zeer interessante, document eens door te lezen:Godfrey59 schreef:Klopt 100%teunis schreef:Ik begin er niet aan. Als dat bakken echt een groot succes zou zijn, of de smaakverandering de moeite waard, zou een fabrikant dat dan al niet lang geleden op de markt hebben gebracht?
Fabrikanten raden "agen" wel aan, en dan vooral in je eigen kelder, zodat het hen geen ruimte kost, en een goede oude Virginia die uit hun voorraad komt mag voor betaald worden, maar dat bakken doet er geen enkele fabrikant; als dit zoveel meerwaarde zou hebben, het levert een "aged" Virginia en het scheelt tijd, waarom doen ze het dan niet?
Godfrey
http://legacy.library.ucsf.edu/tid/wto76a99
Het is interessant omdat het een 'technisch' document is, en geen marketingdocument. Op blz 11 en 12 worden door de fabrikant uitdrukkelijk ideale bewaartermijnen vooropgesteld. Dus ik neem aan de fabrikanten niet zo 'aging-minded' zijn omdat zij zo de kwaliteit van het smaakprofiel niet meer kunnen waarborgen. Dit stelt het hele 'aging' gebeuren (met of zonder oven) eigenlijk sowieso in vraag...
Verder is het duidelijk dat elke fabrikant wèl hitte gebruikt bij het 'maturen' van de virginia's.
Na de gebruikelijke gecontroleerde 'zweet' cycli (vgl. met ons composteren, maar dan erg gecontroleerd) (dit proces duurt op zich wel een jaar of 2 na de oogst geloof ik, Gaat de fabrikant de tabak pas echt bereiden. Ofwel gebruikt hij enkel druk en tijd, en dan verkrijgen we de licht gekleurde navy-cut tabakstypes
Ofwel gebruikt hij naast druk en tijd ook hitte en stoom: in functie van de duurtijd van dit proces en de eventuele herhaling ervan verkrijgt de bruine tot bijna zwarte virginia's.
Veel van de aldus bereide produkten worden trouwens als tussenprodukt gebruikt bij de latere blends (vaak zie je dit trouwens nog als kleine stukjes flake of cake in de mixtures).
(Daarnaast is er uiteraard nog de fire-cure techniek en het 'pannen' waarbij de tabak rechtstreeks op een heet oppervlak 'gebakken' wordt (cfr. het semois-proces)).
Zo wereldvreemd is het bakken in de oven op zich dus niet, maar je krijgt, zoals ik boven beschreven heb, vaak wel een andere smaakprofiel: alle heldere smaakkenmerken van de lichtgele of lichtbruine virginia's verdwijnen en gaan op in een meer donkere smaak. Je grillade wordt meer een stoverij; ook lekker maar anders. Het blijft dus een subjectieve keuze: Als je op zoek bent naar de afgeronde donkere smaak en je vindt de keuze van blender te scherp: experimenteer een keer met het bakken maar, wens je dit niet en vindt je keuze van de blender prima: afblijven.
Vriendelijke groet,
Dirk
Men perst de tabakken met druk om een homogene blend tussen de verschillende bladeren te krijgen alvorens verder in productie te gaan, of men perst het met de hitte van stoom en dat proces is als Cavendish op de verpakking aangegeven. Daar worden de tabakken inderdaad donkerder van, omdat de suikers in de tabakken karameliseren. Ik begrijp je verhaal niet helemaal, maar ik denk dat je enkele dingen door elkaar haalt.
Je hebt denk ik gelijk wat de relatie tussen stoom en cavendish betreft: deze verzacht volledig de soms scherpe, bijtende smaak van de virginia's (voor de 'Engelse' cavendish) en opent efficiënt de poriën zodat de tabak een mooie drager kan worden voor casings of toppings (voor de scandinavische cavendish). Ik vermoed dus dat het productieproces dat ik trachtte te beschrijven eerder gebruik maakt van gewone 'strijkijzer'-hitte en niet van een 'stoomstrijkijzer'-hitte.
Voor alle duidelijkheid, ik versta onder curing een proces dat de 'rauwe' tabak ondergaat voordat het bij de tabaksblender terecht komt: de flue-curing, air-curing, sun-curing of fire-curing, gevolgd door de 'zweet'-cyclus in opslaghuizen.
Ik probeer vooral inzicht te verkrijgen in het productieproces dat de fabrikanten opstarten nadat zij met deze cured tabakken aan de slag gaan en met hun kennis van oorsprong, cut en behandelingstechtniek zowel een lichte, 'bijtende' virgina flake, een donkere matured 'aardse' flake of een zwaar rokigere, nicotine-bom af te leveren. Het lijkt mij dat naast de varieteit en de wijze waarop deze varieteit gecured werd, het productieproces hierbij een belangrijke rol speelt. Maar ik staar me misschien blind op het flake/cake proces als middel voor de fabrikant om zijn tabakken te 'maturen'.
Ik heb de indruk dat wanneer een blend 'matured' tabak vermeldt, dit een tabak betreft die een specifieke productietechniek heeft ondergaan en niet zozeer een natuurlijke 'oude' tabak betreft (in die zin is de vergelijking met cavendisch zo gek nog niet). Indien dit 'maturen' niet noodzakelijk is voor de gewenste mixture, dan heeft dit proces uiteraard niet plaats. Mocht ik één en ander verkeerd begrijpen, dan hoor ik dit graag. Ik weet gewoon graag wat ik rook en waar de smaakvariaties bij natuurlijke blends/flakes vandaan komen.
Vriendelijke groet,
Dirk